Czym jest ADRC?http://sites.google.com/site/adrc2ctrl/home/metoda-adrc
Idea działania
Metoda Active Disturbance Rejection Control (ADRC) pozwala użytkownikowi na zdefiniowanie tzw. całkowitego zakłócenia, będącego sumą występujących w systemie zakłóceń „wewnętrznych” (np. błędnie zamodelowanej dynamiki obiektu) i zewnętrznych (np. niemodelowane sprzężenia skrośne lub oddziaływanie środowiska na układ). W ADRC, całkowite zakłócenie rozważane jest jako dodatkowa zmienna stanu układu. Jest ona estymowana z wykorzystaniem obserwatora stanu rozszerzonego (z ang. ESO - Extended State Observer). Liniowa wersja ESO przyjmuje postać znanego w klasycznej teorii sterowania obserwatora Luenbergera. Propozycję wersji nieliniowej odnaleźć można w [2]. Estymowane zakłócenie kompensowane jest w każdej chwili przez sterownik w pętli odsprzęgającej. Zadaniem sterownika pętli zewnętrznej jest odtwarzanie sygnału zadanego w oparciu o sprzężenie zwrotne (pętla regulacji).
Powyższa procedura daje możliwość uproszczenia modelu rozważanego obiektu do postaci wielokrotnego integratora, gdyż wpływ elementów dynamiki, które przyjęte były jako całkowite zakłócenie, zostaje skompensowany. Przykładowy obiekt nieliniowy, którego nieliniowe składniki dynamiki potraktujemy jako całkowite zakłócenie, może być rozważany jako liniowy (założeniem jest poprawność zaprojektowania obserwatora i pętli kompensującej zakłócenie). Dla tak uproszczonego modelu obiektu można zastosować w pętli zewnętrznej znane z literatury liniowe techniki sterowania.
Podejście ADRC nie wymaga znajomości dokładnego modelu matematycznego procesu. Do zaprojektowania układu sterowania wymagane są jedynie rząd systemu (lub jego przybliżenie) oraz dostępność pomiarowa sygnału sterującego i wyjściowego obiektu. Istnieje także założenie, że w modelu sygnał sterujący wchodzi do obiektu w sposób liniowy (obiekt afiniczny ze względu na sterowanie).